Sygnety Męskie - wypada nosić?

Hej, hej! Na reszcie gorące lato bez deszczów, co? ;> ;>

Sygnety - wypada nosić?

Sygnety o klasycznym wzorze - produkowane dziś

Chciałbym zapytać was o sygnety. Co o nich sądzicie? Można nosić, czy nie można? To co udało mi się znaleźć na internecie wskazuje dość jednoznacznie, że sygnet na palcu dziś, to nie to co kiedyś. A bardziej dosadnie - lepiej nie zakładać sygnetów obecnie.
Dla żółtodziobów w tej tematyce, coś od żółtodzioba :D 
Tak... Historia sygnetu liczy sobie już podobno kilka tysięcy lat. Sygnety zawsze były używane jako biżuteria męska, ale nie nie tylko – głównym zdaniem tejże biżuterii było "stemplowanie" dokumentów / listów. Sygnety męskie zastępowały podpis, w zamian tego na pieczęci mógł występować herb rodowy, inicjały właściciela, różnego typu zdobienia. Biżuteria męska w postaci pierścienia z pieczęcią zdobyła wielką popularność w czasach średniowiecznych. Natomiast w Polsce ciszyła się drugim odrodzeniem również w czasie między pierwszą, a drugą wojną światową. Wiele osób ma pamiątki po dziadkach i pradziadkach w postaci różnego rodzaju sygnetów, czy obrączek męskich.
W obecnych czasach, męska biżuteria typu pierścień rodowy, nie jest zbyt lubiana. Lwia część internautów wypowiadających się na temat sygnetów, czy to pamiątkowych, czy tych bardziej nowoczesnych, uważa je za przejaw zbytku, a ich właściciel naraża się czasami na drwiny. Wydaje mi się, iż jeżeli sygnet jest gustowny, dobrany odpowiednio do reszty stroju, może być symbolem elegancji, oczywiście nie powinien być noszony zawsze i wszędzie.

Eleganckie Sygnety współczesne - tzw. sygnety ślepe

I na zakończenie należy zauważyć, że sygnety w dzisiejszych czasach rzadko spełniają swoją podstawową rolę – pieczęci. Dziś część ozdobną stanowi rzeczywiście jedynie część ozdobną. Nie ma tam grawerunków. Według naszej kochanej encyklopedii, takie sygnety, które nie mogą posłużyć do pieczętowania nazywamy ślepymi, lub nieco bardziej lekceważącym językiem - ślizgawkami. 

To by było tyle na dziś. Sygnety wydają mi się ciekawym tematem, także... możecie spodziewać się jeszcze jakiegoś wpisu na ten temat ;)

Wszystko o srebrze - część 1

Witam wszystkich. Dzisiejszy wpis będzie na temat kruszcu, z którego jest robiona znaczna część biżuterii, a mianowicie będzie to...

Srebro – metal szlachetny

Wpierw krótki, nieco techniczny opisik srebra i źródłosłów bohatera dzisiejszego wpisu. Następny segment rozpocznę natomiast od historii bohatera wpisu, od lat starożytnych do współczesności.

Srebro

Srebro (argentum z łacińskiego) – chemiczny pierwiastek z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. W naturze występuje w stanie wolnym, a także w minerałach, takich jak chlorargyryt , czy argentyt. Jest białym metalem, o największej przewodności elektrycznej i termicznej. Większość wydobywanego srebra występuje jako domieszka rud ołowiu, złota, cynku i miedzi.
To tyle jeśli chodzi o podstawy z wikipedii ;)
Dobra, jeszcze skrócone dzieje srebra ;) Sam pierwiastek był znany od zamierzchłych czasów. Gdyż srebro niezwykle ładnie odbija światło – czyste srebro ma największy współczynnik odbicia światła wśród metali. A trzeba pamiętać, że człowiek zawsze miał słabość do błyskotek, więc srebro musiało zająć szczególne miejsce w jego życiu. Materiał ten był idealny do wyrobu biżuterii dla mężczyzn, jak i dla pań. Stosowano go również do wyrobu bardziej codziennych narzędzi, jak łyżki, czy widelce. Obecnie srebro znajduje zastosowanie w fotografii, elektryce i elektronice. Ze srebra mogą być wykorzystywane także jako części przyrządów lekarskich, ponieważ posiada ono właściwości antybakteryjne. Niektórzy tzw. uzdrowiciele, uważają jednak że srebro ma znacznie większe moce :P

Skąd się wzięło samo słowo? Jeśli chodzi o pochodzenie słowa SREBRO, materiału który wszyscy znają głównie z wyrobów biżuteryjnych, to znalazłem dwie ciekawe historie. Jedna z nich mówi że wyraz Srebro pochodzi z ziem półwyspu Iberyjskiego, a przywędrował on tam wraz z Gotami. Srebro nazywano tam Silar.
Opowieść numer dwa przenosi nas nieco dalej, nie tylko w czasie, bo aż do Indii i sanskrytu – bardzo stary język stosowany w literaturze indyjskiej. W staroindyjskim słowo „sarpa” oznaczało sierp i półksiężyc. Z tegoż to podobno słowa wywodzi się angielskie silver, niemieckie silber, litewskie sidabras, czy rosyjskie serebo. 

Biżuteria wykonana ze srebra - kolczyki męskie

W chemii pierwiastek ten oznacza się jednak Ag. Dlaczego? Dlatego, że po łacinie srebro to Argentum .  Istnieje pewne prawdopodobieństwo, że łacińskie słowo srebro także pochodzi z Indii. Wzięło się ono od „argenta” - jasny. Grecy prawdopodobnie przejęli pierwsi z Indii nazewnictwo srebra, brzmiało ono u nich Argyros, a następnie Rzymianie przejęli je od Greków.
Argo – ktoś kojarzy ten starożytny okręt z mitologii? Nie bez powodu statek ten się nazywał w ten sposób. Argos oznacza szybkość, ale również błyszczący i lśniący.
Argyria kolejna modyfikacja w greckim oznacza mamonę, czyli kasiurę! Pewnie słysząc arygyria, nasuwa się wielu z wam choroba, która powoduje zabarwienie skóry na sinoniebiesko. I nie bez powodu, dolegliwość tak jest powodowana przez nieustanne zażywanie srebra i podobno według najnowszych badań nie powoduje innych skutków.
Na zakończenie wróćmy jeszcze do greckich odpowiedników srebra. Greckie argyria, jest bardzo podobne do łacińskiego arguo, co z kolei oznacza dowodzenie (czegoś). Stąd pochodzi słowo argument.  Do czego możemy dojść idąc tym tropem? Że forsa była od zarania dziejów poważnym argumentem?
To chyba wszystko jeśli chodzi o ten "segment" całości wpisu na temat srebra. Jeśli kogoś zaciekawiło, to za niedługo pojawi się kolejny wpis na ten temat.
Pa!